Κυριακή 19 Φεβρουαρίου 2012

Η Ρώμη δε χτίστηκε σε μια μέρα

Δεν ξέρω πόσοι από εσάς έχετε παρακολουθήσει spaghetti westerns πέραν της τριλογίας των δολλαρίων του Sergio Leone. Σίγουρα δεν είναι το είδος που θα συγκινήσει μαζικά τα πλήθη -και δη τα γυναικεία. Άλλωστε οι γυναίκες είχαν πάντα δευτερεύοντα ρόλο σ'αυτές τις ταινίες (περαστικές μανάδες, καλόγριες, πόρνες...) όπου κι ο έρωτας ο ίδιος ήταν κατά τι παραμερισμένος. Όλοι όμως, ακούγοντας μια συγκεκριμένη μουσική φόρμα, φέρνετε στο μυαλό σας αυτά τα φιλμ που κάποτε γυρίζονταν στη γειτονική χώρα σωρηδόν.


Και είναι αυτές οι καταραμένες μελωδίες και ενορχηστρώσεις, όχι μόνο του Ennio Morricone, που έκαναν πολύ κόσμο να αγαπήσει τα spaghetti westerns και να πλάσει τη δική του φανταστική ιστορία στα σύνορα του Texas με το Mexico... Γιατί απαιτεί πολλή φαντασία -αλλά και εσωτερικό πόνο μερικές φορές- για να ταυτιστείς με το concept.



Έχει περάσει περίπου ένας χρόνος από την κυκλοφορία του "Rome" του Danger Mouse και του Danielle Luppi, με τις φωνές της Norah Jones και του Jack White. Αυτό το φιλόδοξο project, το soundtrack μιας ταινίας που δε γυρίστηκε ποτέ και που καλείται ο ακροατής να γράψει το σενάριο, να σκηνοθετήσει και να πρωταγωνιστήσει ο ίδιος.
Γιατί γράφω τώρα γι αυτό? Γιατί μετά από ένα χρόνο -και έχοντάς το ακούσει εκατοντάδες φορές- είμαι πια βέβαιος ότι είναι ό,τι πιο ωραίο έχω ακούσει συνολικά σαν άλμπουμ τα τελευταία χρόνια. Σαν μια οντότητα όπου δεν μπορείς να ξεχωρίσεις συγκεκριμένα τραγούδια, χιτάκια κλπ κλπ. Σαν ένα ΣΩΜΑ, που τα αυτιά σου πρέπει να το αγκαλιάσουν ολόκληρο.


Ναι, αγαπούσα και αγαπώ τα spaghetti westerns. Τον Clint Eastwood, τον Gian Maria Volonté, τις καυτές ερήμους, τα άσπρα μοναστήρια, τις δεκάδες παράπλευρες ηρωϊκές μορφές, τον ήχο των όπλων, τον τυχοδιωκτισμό και τη μπέσα των πρωταγωνιστών...

Και τούτος ο δίσκος, αυτή η συναισθηματική σουίτα, φτιάχτηκε για να χαλυβδώσει αυτή μου την αγάπη. Δεν είμαι κριτικός μουσικής (φτου φτου μακριά από δω). Είμαι ένας απλός ακροατής-θεατής.. και το δικό μου spaghetti western το χω γράψει και σκηνοθετήσει πολύ καιρό τώρα. Με υπομονή. Τη μουσική έψαχνα...




2 σχόλια:

katie* είπε...

Το συμπληρωματικό post:
http://alternativehearing.blogspot.com/2012/02/rose-with-broken-neck.html

Fondeus είπε...

I know.. Απ'τα πιο όμορφά σου.