Κάποτε αυτή η φωτογραφία μιλούσε. Λουσμένη από μεσημεριανό φως, λίγα χιλιόμετρα μακριά από το αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου.
Μιλούσε για ποδαρόδρομους στο βουνό. Για το φαινόμενο Doppler. Για την ταλάντωση. Για το φαράγγι της Σαμαριάς. Για τη σχέση "χέρι-μυαλό-χέρι" στα χειριστήρια των βιντεοπαιχνιδιών. Για τον αντιανεμικό αναπτήρα. Για τη Βραζιλία...
Κάποτε αυτή η φωτογραφία έπαιζε ακορντεόν. Τραγουδούσε το "Love without love" των Forminx. Aνέλυε τις φούγκες του Μάνου Λοϊζου. Ακουγόταν το ρυθμικό χτύπημα των ποδιών από τη συναυλία του Stan Getz στο Λυκαβηττό...
Με τον καιρό άρχισε να λέει ασυναρτησίες. Και τώρα πια δίπλα μου, είναι ένα ζευγάρι μαύρα γυαλιά, ένα πουκάμισο κι ένα μουστάκι.
Μιλούσε για ποδαρόδρομους στο βουνό. Για το φαινόμενο Doppler. Για την ταλάντωση. Για το φαράγγι της Σαμαριάς. Για τη σχέση "χέρι-μυαλό-χέρι" στα χειριστήρια των βιντεοπαιχνιδιών. Για τον αντιανεμικό αναπτήρα. Για τη Βραζιλία...
Κάποτε αυτή η φωτογραφία έπαιζε ακορντεόν. Τραγουδούσε το "Love without love" των Forminx. Aνέλυε τις φούγκες του Μάνου Λοϊζου. Ακουγόταν το ρυθμικό χτύπημα των ποδιών από τη συναυλία του Stan Getz στο Λυκαβηττό...
Με τον καιρό άρχισε να λέει ασυναρτησίες. Και τώρα πια δίπλα μου, είναι ένα ζευγάρι μαύρα γυαλιά, ένα πουκάμισο κι ένα μουστάκι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου