Παρασκευή 9 Νοεμβρίου 2012

Πρωινό



Τα πρωινά οι ρόδες μου κυλάνε αργά
παρόλο που μυρίζουν άγχος και βιασύνη.

Αργά

Δυο κουταλιές φόβο στον καφέ μου
και λίγο ήλιο θέλω...

– Κρυώνω...
   – Κουμπώσου...




Η δουλειά σου κι η δουλειά μου
ο καθένας στη δουλειά του
ο καθένας τη “δουλίτσα” του
κι ο Ήλιος τη δική του
όποτε του ξημερώσει...

Οι ρόδες μας όμως πρέπει να κυλάνε.
ΠΡΕΠΕΙ
Βγει δε βγει

Απλά θα κυλάνε ακόμα πιο αργά.
Και βασανιστικά.

Και πιο βασανιστικές θα ναι οι ώρες της αναμονής.
Μέχρι να ξεκινήσουν να κυλάνε.
Γιατί μπορεί και να μην...



*Ευχαριστώ  για την φωτογραφία Κατερίνα