Δευτέρα 23 Απριλίου 2012

Σήμα


Κάπου σε ένα ασανσέρ σε πήρε το μάτι μου. Ανέβαινε... Κατέβαινε... Δεν έχει σημασία.
Κι όταν σε πήρα μια μέρα τηλέφωνο, πάλι μέσα σ'ένα ασανσέρ ήσουνα κι άκουγα "Δε μπο.. να ..λήσω είμ........κούς?"
Κι εσύ εννοούσες: "Δε μπορώ να σου μιλήσω, είμαι στο ασανσέρ...με ακούς?"
Κι εγώ ήθελα να καταλαβαίνω: "Δε μπορώ να σε φιλήσω, είμαι κρυωμένη, περιμένεις να βγάλω τους φακούς?"
Κι όταν με πήρες προτού έρθεις στο ραντεβού, στο ασανσέρ ήσουνα ξανά. "Θα ..γήσ.. ..γο, ...ρα φεύ.. ... ... ..ίτι"
Κι εσύ εννοούσες: "Θα αργήσω λίγο, τώρα φεύγω απ'το σπίτι"
Κι εγώ ήθελα να καταλαβαίνω: "Ανυπομονώ να σε δω"
Κι όταν γύριζες σπίτι, πάλι απ'το ασανσέρ τηλεφωνούσες να μου πεις "Έφτ..., ..ίμ... κ..λά, καλ...χτα"

Ναι ναι... οκ, ξέρω τι ήθελες να πεις. Και ξέρεις τι ήθελα να καταλάβω.

Θα σου μιλήσω κι εγώ καμιά μέρα απ'το ασανσέρ και θα "ανέρχομαι και κατέρχομαι" σαν το Βέγγο και όταν είμαι στον 5ο θα σου λέω:

"Βαρέ... τα ..νσερ γενικώς. Θέλ.. ν.. σε... ... στο ...ς της ...ρας και να σου ...σω ..ο ..ντά"

Και θα μου λες: "Δε σε ακούω καλά :( Ξαναπάρε"

Και θα χω ξαναφτάσει στο ισόγειο και θα ξαναπαίρνω και θα σου λέω:

"Θα ανε..κα..νω ..χρι να ...εις... ... με ......."

Μέχρι να πεις -με απόλυτη ευκρίνεια επιτέλους- "Καλά καλά, κλείνω και έρχομαι από κει"

Καλό είναι πάντως να ανεβοκατεβαίνουμε με τις σκάλες.



Πέμπτη 19 Απριλίου 2012

Και δεν ξαναμιλάω γι'αυτό

Οι πιο δύσκολες εκλογές έρχονται σιγά σιγά. Ούτε πολιτικός, ούτε ιστορικός, ούτε οικονομολόγος είμαι. Έλληνας είμαι. Και αρχίζω και σας βαριέμαι ρε Έλληνες. Δε σας σιχαίνομαι, σας βαριέμαι.Γιατί η αρχαία σας ιστορία ήταν κινηματογραφικό αριστούργημα και η σύγχρονη είναι μια σαπουνόπερα του Φώσκολου ή ένα σήριαλ του Δαλιανίδη. Με προβλέψιμους πρωταγωνιστές, προβλέψιμη πλοκή και προβλέψιμες ατάκες.

Αυτές οι εκλογές είναι το κομβικό σημείο. Για να σωθεί ο τόπος χρειάζεται πρώτα να σωθεί η Αλήθεια. Και την Αλήθεια του ο καθένας μας την ξέρει αλλά δεν τη λέει. Αυτές οι εκλογές είναι η μεγάλη ευκαιρία να πάψουμε να 'μαστε μισοί μισοί. Το πρόβλημα δεν είναι το δίπολο ΠΑΣΟΚ ή ΝΔ, Μνημόνιο ή Αντι-Μνημόνιο. Το πρόβλημα είναι το δίπολο. Σκέτο. Ή θα πάψουμε μια για πάντα το δίπολο "Αριστερά-Δεξιά", "ΠΑΣΟΚ-ΝΔ", "Πλαστήρας ή Παπάγος", "Καζαντζίδης-Μπιθικώτσης", "Ολυμπιακός-Παναθηναϊκός", "Χατζιδάκης-Θεοδωράκης"......και.......και....... ή θα φτιάξουμε ένα καινούργιο με καινούργιο τίτλο.

Αν πραγματικά αυτό θέλουμε, να ετεροκαθοριζόμαστε και να 'μαστε μια ζωή οι "από δω" κι οι "απέναντι" τότε πάω πάσο. Απλά θα σας βαρεθώ μια για πάντα. 




Τρίτη 17 Απριλίου 2012

Μες στην ψυχή μου να κοιτάς


Πάντα ο πατέρας μου όταν έπαιζε κιθάρα στις παρέες, δεν υπήρχε περίπτωση να μην τραγουδήσει αυτό...



Αργότερα, σκαλίζοντας τις βιντεοκασέτες των γονιών μου, πέφτω πάνω σε ένα γραμμένο αφιέρωμα της ΕΡΤ1 τότε, για το Δημήτρη Μητροπάνο. Στην αποθήκη μας υπάρχει ακόμα αυτή η (ασπρόμαυρη κασέτα) με Μητροπάνο να τραγουδά play back σε άτυπα βιντεοκλίπ. Είναι από τα ελάχιστα βίντεο που χάρηκα με την καρδιά μου όταν βρήκα στο Youtube.


Κι ήρθαν κι άλλα κι άλλα... Όσο μεγαλώναμε, ο Μητροπάνος τραγουδούσε νέα τραγούδια κι εμείς ακόμα δεν ξέραμε όλα τα παλιά... Τα λαδάδικα και το κουταλάκι. Τα δίδυμα φεγγάρια και οι καλαμιές. Σ'αναζητώ... Αλοίμονο.

Ο καθένας κρατάει κι αγαπά. Φυλάει και πορεύεται.

Εγώ κρατάω αυτά.




"...κι όταν δεν έχεις πού να πάς
μές στην ψυχή μου να κοιτάς...
"
Μόνο η φωνή σου μπορούσε να δώσει νόημα σ'αυτό το στίχο.


Τρίτη 10 Απριλίου 2012

Και καλή τύχη...

- Γιαγιά... Τι σημαίνει "ανάσταση"?
- Ανάσταση παιδί μου είναι όταν ανασταίνεται κάποιος.
- Ναι ρε γιαγιά χαίρω πολύ. Δηλαδή τι?
- Είναι όταν κάποιος πεθαίνει και ξαναζωντανεύει!
- Γίνετ' αυτό???
- Ναι αμέ.. άμα πιστεύεις στο Θεό... Ο Χριστός έτσι αναστήθηκε.
...
- Πίστευε στο Θεό...? Κι ο θείος ο Ηλίας πίστευε στο Θεό και έχουνε περάσει 5 χρόνια και δεν έχει αναστηθεί ακόμα!
- Μην ανησυχείς πουλάκι. Όλοι όσοι πεθάνανε κι όλοι εμείς που θα πεθάνουμε θα αναστηθούμε μια μέρα. Τη Δευτέρα Παρουσία.
- Πότε είναι?
- Κανείς δεν ξέρει. Μόνο ο θεούλης.
...
- Και μετά? Δε θα ξαναπεθάνουμε?
- Όχι
- Και πόσω χρονών θα γίνουμε? Δε θα γεράσουμε?
- Δε θα μαστε όπως είμαστε τώρα.
- Και πώς θα μαστε?
- Δεν ξέρω. Πνεύματα θα μαστε, ξέρω γω?
- Τι πνεύματα μωρέ!!Φαντάσματα?
- Καλά πνεύματα θα μαστε, όχι κακά.
- Καλά πνεύματα? Αερικά?
- Α μπράβο, κάπως έτσι.
- Κι αν θέλω να σε φιλήσω πώς θα το κάνω?
- Οχούυυ! Μπούρδες λες παιδάκι μου!
- Γιαγιά άστο, δε θέλω να αναστηθώ. Καλύτερα να πεθάνω και να με θυμάσαι.




Κυριακή 1 Απριλίου 2012

Ψεύδεστε?


Τετ-α-τετ.

Απέναντι, αντικρυστά, face to face, πώς το λένε...

Κοιτάζοντας τον άλλον κατάματα

αρπάζεις την πρόθεσή του.

Την παίρνεις και την κάνεις κομμάτια.

Αδυνατεί να σε κοροϊδέψει.

Σκύβει, τότε, το κεφάλι,

υγραίνοντας σκόπιμα τα μάτια.

Ντύνεται με ό,τι βρει,

θύτης και θύμα μαζί,

ήρωας και προδότης,

κύριος και αλήτης...

Η αλήθεια, όμως, υπάρχει έτσι κι αλλιώς.

Ψάχνει, δεν ψάχνεται...

Έρχεται αυτή να σε βρει.

Ύπουλα, εκεί που δεν το περιμένεις.

Δε χρειάζεται να την αναζητήσεις εναγωνίως.

Η αλήθεια πάει και χώνεται ανάμεσα στα βλέμματα...