Κυριακή 30 Δεκεμβρίου 2012

Πάντα αυτός ο μέλλοντας...

Όταν τα "θα" γίνονται παρόν,

ο Αόριστος παραμονεύει χαμογελώντας στη γωνία.

Να 'χουν οι γιαγιάδες να διαβάζουν παραμύθια στα εγγόνια.

Να 'χουν κι οι ποιητές να γράφουν στις χαρτοπετσέτες

στα παγκάκια

και στα φεγγάρια...



Παρασκευή 14 Δεκεμβρίου 2012

Συνταγή Γιατρού


Μάζεψα τις 2628 αναπνοές σου από εκείνο τον περίπατο στη Διονυσίου Αρεοπαγίτου

και τις φύσηξα στο βαζάκι που ήταν το μέλι.

Να χω να τις βάζω με το κουταλάκι στο πρωϊνό μου.

Λίγο λίγο, μη μου σωθούν και πάθει ασφυξία η καλημέρα μου.

Δεν τρώω πρωϊνό. Σ'το χω πει ε?

Γι'αυτό και καταναλώνω τις αναπνοές σου τα βράδια που γυρνάω απ'τη δουλειά

και δεν έχω τι να φάω.

Σε μεγάλες ποσότητες. Με το δάχτυλο. Με τα δυο δάχτυλα. Με το κουτάλι της σούπας.

Τώρα μου έχουν μείνει 365

κι ο γιατρός μου συνέστησε να μην κάνω καταχρήσεις.

Να παίρνω μία την ημέρα, λέει. Κάθε πρωί.

Μια σου την ημέρα όμως δε φτάνει.

Αδιαφορώ για το αν θα τελειώσουν γρήγορα. Ας γίνει ό,τι είναι να γίνει.

Μη σου πω ότι κανά βράδυ σουρωμένος θα τις πιω όλες με τη μία. Κι ας σκάσω...

Δε θα ξαναγεμίσω το βαζάκι με μέλι.