Στη λάσπη παιδιά...

Ήμασταν έτοιμοι να παρατούσαμε τις σπουδές στα καλύτερα κολλέγια. Να απαρνιόμασταν τα λεφτά του κτηματομεσίτη μπαμπά. Τις Κυριακές στην εκκλησία με τη χορωδία και τα βαρετά πικ-νικ που ακολουθούσαν. Τα ψώνια στην αγορά και τις βόλτες με τα ακριβά αυτοκίνητα.

Θα ανταλλάσσαμε τα πιο καλά φαγητά για λίγο ψωμί...

Βασικά...

Θα ανταλλάσσαμε τρεις και τέσσερις κι εφτά καλές ζωές των 80 ήρεμων και ατάραχων χρόνων

για τρεις μέρες κυλισμένοι στη λάσπη...

Μαζί με την Αλίκη στη χώρα των θαυμάτων, να τραγουδάει τον Εθνικό μας ύμνο για την Ελευθερία. Όπως εμείς την ονομάζαμε Ελευθερία.

Το '70 δεν αργεί πολύ. Έρχεται η σειρά μας. Η εποχή μας...

Θα 'μαστε γεμάτοι λάσπη αλλά όλα έχουν μια ωραιότερη γεύση...