Δευτέρα 14 Οκτωβρίου 2013

Βρέθηκαν στα συρτάρια...

Μερικές φορές αισθάνομαι ότι έχω στην κατοχή μου πράγματα που δε μου ανήκουν. Λες και τα 'χω κλέψει από κάποιους, από κάπου που δε θυμάμαι.

Βλέπω δαχτυλικά αποτυπώματα που, σίγουρα -καλά δεν παίρνω και όρκο, δεν είναι δικά μου. Σε κούπες, αναπτήρες, στιλό... Σε αντικείμενα που μπορεί να είναι και δικά μου στην τελική και να το έχω ξεχάσει.

Μυρίζω αρώματα περίεργα σε ρούχα. Αρώματα που δεν είναι ούτε δικά μου, ούτε και κανενός γνωστού μου. Αλλά μήπως και τα ρούχα είναι;

Νιώθω σαν κλέφτης. Χωρίς να περιμένω να με συλλάβουν. Χωρίς να μένω άυπνος τα βράδια από τις ενοχές. Χωρίς να κρύβομαι στο δρόμο ή να φοράω μαύρα γυαλιά.

Νιώθω ότι κάτι μου έκλεψαν και προσπαθώ να το πάρω πίσω κλέβοντας τους άλλους. Δε θυμάμαι όμως τι.

Νιώθω σαν κλέφτης που η καταδίκη του είναι η αμνησία.




Δεν υπάρχουν σχόλια: