Κυριακή 30 Δεκεμβρίου 2012

Πάντα αυτός ο μέλλοντας...

Όταν τα "θα" γίνονται παρόν,

ο Αόριστος παραμονεύει χαμογελώντας στη γωνία.

Να 'χουν οι γιαγιάδες να διαβάζουν παραμύθια στα εγγόνια.

Να 'χουν κι οι ποιητές να γράφουν στις χαρτοπετσέτες

στα παγκάκια

και στα φεγγάρια...



2 σχόλια:

M είπε...

Η αλλαγή του χρόνου μας κίνησε στους ίδιους δρόμους. Μας επιβεβαίωσε τη σημασία του τώρα, τη ματαιότητα της προσμονής και την αξία της ανάσας.

Καλή χρονιά μουσικό αγόρι!

Πάντα σε όμορφες διαδρομές με μουσικές ανάσες και πολλές αφορμές για χαμόγελα σου εύχομαι!

Fondeus είπε...

Ευχαριστώ πάρα πολύ!!!
Μόνο χαμόγελα Εμ. Μόνο χαμόγελα...