Κοιμήθηκα αγκαλιά με μια ξεκούρδιστη κιθάρα
κι ένα τραγούδι αγαπημένο.
Μας χώρεσε όλους το πάπλωμα.
Θα χώραγες κι εσύ άνετα.
Όπου υπάρχει αγάπη τίποτα δεν περισσεύει...
Ξυπνήσαμε ένας ένας.
Πρώτα το τραγούδι.
Ήθελε να σηκωθεί νωρίς νωρίς για να ταξιδέψει μέχρι τα αυτιά σου.
Μετά η κιθάρα, να πάει δειλά δειλά στη θέση της.
Και τελευταίος εγώ
να φτιάξω καφέ και να σε αντικρύσω απ'το παράθυρο.
Στο γκρίζο ουρανό
Στις παλιές πολυκατοικίες
Στη μουντάδα της πόλης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου