Ποιος αισθάνθηκε το διπλανό του μια σταλιά
και δεν τον ποδοπάτησε;
Ποιος μύρισε το φόβο της αγέλης
στα διακόσια μέτρα
και δεν όρμηξε με δόντια ακόνιστα;
Ποιος έσκυψε στην άκρη του γκρεμού
να δώσει χέρι στον κρεμασμένο
κι αντί για χέρι,
έδωσε πόδι;
Να τη φοβάσαι όπως και να'χει.
Είναι μικρή και τρυφέρη,
αλλά το λέει η καρδιά της.
Άλλαξε πολλές μορφές
σ'έναν καθρέφτη
που ζητιάνευε την πόζα της.
Άλλαξε πολλές μορφές
αλλά ζωές δεν άλλαξε.
Μονάχα ο καθρέφτης επιμένει.
Μονάχα αυτός πια ξέρει να τη δείχνει.
Μια σταλιά.
Μια σταλιά.
Κρεμασμένη στην πόζα της.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου