- Ουφ... Μου βγήκε η γλώσσα... Ξέρετε...
- Παρακαλώ?
- ...Σε ακολουθώ εδώ και ώρα από τότε που φυγες απ'την παραλία... και... μάζεψα....
- Α!!??!!
- ...σου έπεφταν από τις τσέπες καθώς προχωρούσες... τα κοχύλια σου...
- Ωχ! Μα πώς?
- Περπατάς πολύ ελαφριά και ανέμελα και γρήγορα και...
- Αλήθεια είναι αυτό...
- Ορίστε, πάρτα.
- Σ'ευχαριστώ πολύ!
- Κι ένα επιπλέον, δώρο από μένα. Μαζεύω κι εγώ όποτε μπορώ. Σήμερα βρήκα μόνο αυτό. Φαίνεται τα μάζεψες όλα εσύ σήμερα...
- Άλλος στη θέση σου μπορεί να τα κρατούσε... Γιατί δεν τα κράτησες κι εσύ? Δεν ήταν ανάγκη... Και ήρθες και τρέχοντας...
- Μπα... οκ. Πες ότι με έφερε το αεράκι.:) Βιάζεσαι?
- ..εεε.. όχι ιδιαίτερα...
- Πάμε πίσω να μαζέψουμε κι άλλα?
- Μα είναι λίγο μακριά να ξαναγυρίσουμε...
- Δεν πειράζει, θα μας πάει το αεράκι.
Τα κοχύλια στο χαλίκι περιμένουν τα παιδιά...
2 σχόλια:
μα πώς θα γυρίσουν πίσω να μαζέψουν και άλλα αφού δεν έχει αφήσει και πολλά...?
εγώ νομίζω της την πέφτει
:))))
Δημοσίευση σχολίου