Πάντα ο πατέρας μου όταν έπαιζε κιθάρα στις παρέες, δεν υπήρχε περίπτωση να μην τραγουδήσει αυτό...
Αργότερα, σκαλίζοντας τις βιντεοκασέτες των γονιών μου, πέφτω πάνω σε ένα γραμμένο αφιέρωμα της ΕΡΤ1 τότε, για το Δημήτρη Μητροπάνο. Στην αποθήκη μας υπάρχει ακόμα αυτή η (ασπρόμαυρη κασέτα) με Μητροπάνο να τραγουδά play back σε άτυπα βιντεοκλίπ. Είναι από τα ελάχιστα βίντεο που χάρηκα με την καρδιά μου όταν βρήκα στο Youtube.
Κι ήρθαν κι άλλα κι άλλα... Όσο μεγαλώναμε, ο Μητροπάνος τραγουδούσε νέα τραγούδια κι εμείς ακόμα δεν ξέραμε όλα τα παλιά... Τα λαδάδικα και το κουταλάκι. Τα δίδυμα φεγγάρια και οι καλαμιές. Σ'αναζητώ... Αλοίμονο.
Ο καθένας κρατάει κι αγαπά. Φυλάει και πορεύεται.
Εγώ κρατάω αυτά.
"...κι όταν δεν έχεις πού να πάς
μές στην ψυχή μου να κοιτάς...
"
Μόνο η φωνή σου μπορούσε να δώσει νόημα σ'αυτό το στίχο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου