tag:blogger.com,1999:blog-46930447388804042312024-03-14T08:50:10.348+02:00Αναπνέοντας λόγιαFondeushttp://www.blogger.com/profile/08211329423790457847noreply@blogger.comBlogger101125tag:blogger.com,1999:blog-4693044738880404231.post-77410142017434358642014-05-16T18:19:00.001+03:002014-05-16T18:19:31.667+03:00Χωρίς Ανάσα - # 3<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Νοκ νοκ σου χτύπησα την πόρτα και αρνήθηκες να μου ανοίξεις λέγοντας πως οι πόρτες δεν κάνουν νοκ νοκ αλλά τοκ τοκ κι εγώ επέμενα στο νοκ νοκ αυξάνοντας τον τόνο της φωνής μου παράλληλα όμως επέμενες κι εσύ φωνάζοντας πως δεν υπάρχει περίπτωση να μου ανοίξεις αν δεν πω τοκ τοκ και τότε επιστράτευσα το τρομερό επιχείρημα ότι αν ήταν τοκ τοκ τότε ο Μπομπ Ντύλαν θα 'γραφε "Tocking on Heaven's Door" αλλά στην κατάστασή σου κανένα επιχείρημα λογικό ή παράλογο δε γινόταν να σε πείσει διότι φυσικά εγώ είμαι το αγύριστο κεφάλι το ξερό κεφάλι και ό,τι άλλο κεφάλι που τα φταίει όλα επειδή τόσο καιρό αν έβγαζα κλειδιά του σπιτιού σου να μπορώ να μπαίνω όποτε θέλω δε θα τσακωνόμασταν τόση ώρα πίσω από μια πόρτα ο καθένας και να σου ανεβαίνει το αίμα στο κεφάλι σου που ούτε ξερό ούτε αγύριστο είναι και που δε φταίει σε τίποτα να με υποφέρει.<br />
Πάμε σπίτι μου καλύτερα;<br />
<br />
<div style="text-align: center;">
<iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="//www.youtube.com/embed/8nTFjVm9sTQ" width="420"></iframe>
</div>
<br /></div>
Fondeushttp://www.blogger.com/profile/08211329423790457847noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4693044738880404231.post-67098511494931926932014-05-12T00:10:00.003+03:002014-05-12T00:14:52.775+03:00Χωρίς ανάσα - #2<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Αναζητώ μια παραλία όχι πολύ μεγάλη μια σταλίτσα ας είναι που να 'χει καθαρά νερά ζεστά βότσαλα και σκιά από όχι πολύ ψηλά βράχια έτσι που να βολεύει για έναν απογευματινό ύπνο από αυτούς που ναι μεν είναι απόγευμα αλλά ξεχνάς τι ώρα είναι και κυρίως ξεχνάς πού βρίσκεσαι και δεν υπάρχει ένα χέρι να σε σκουντήξει να ξυπνήσεις γιατί και τα άλλα χέρια σαν κι εσένα κοιμούνται και δε θέλουν να τα ξυπνήσουν άλλα χέρια και συνειδητοποιείς τελικά ότι είστε πολλοί σ'αυτή την έρημη κατά τ' άλλα παραλία που είναι μια σταλίτσα κι έχετε έρθει όλοι για να σας νανουρίσει το κύμα παρά για να κάνετε μπάνιο αλλά δε θα δώσετε και λογαριασμό για το τι ήρθατε να κάνετε αρκεί που χαζεύεις τη θάλασσα για ώρες πριν ξαπλώσεις και ηρεμεί η ψυχή σου από το συνεχές ντάπα ντούπα που δεν ξέρεις αν είναι της πόλης ή της καρδιάς σου αλλά θες να σταματήσει επιτέλους.<br />
Θα 'ρθεις;<br />
<br />
<iframe width="560" height="315" src="//www.youtube.com/embed/--wy8QmLlM8" frameborder="0" allowfullscreen></iframe>
<br /></div>Fondeushttp://www.blogger.com/profile/08211329423790457847noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4693044738880404231.post-81487036957576384632014-05-05T19:17:00.000+03:002014-05-05T19:17:34.782+03:00Χωρίς ανάσα - #1<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="color: #222222; font-family: arial; font-size: small;">
Εδώ και λίγο καιρό θέλω να σου πω ότι θα 'θελα αν θα 'θελες κι εσύ δηλαδή να βγούμε ραντεβού και να σε περιμένω την τάδε ώρα εκεί για να μη με στήσεις ενώ εγώ θα νομίζω ότι δεν είσαι ποτέ συνεπής στα ραντεβού σου κι ότι πάλι θα μου τύχει να με στήσει κάποιος σε ραντεβού αλλά είναι που δε μ' αρέσουν πολύ και οι εκπλήξεις διότι όπως καταλαβαίνεις θα είναι μεγάλη έκπληξη να έρθεις στην ώρα σου ακόμα κι αν θα νομίζω ότι δεν είσαι ποτέ συνεπής επειδή είμαι λίγο γκαντέμης μ'αυτό και βασικά δεν είναι η αργοπορία ρε παιδί μου είναι που δεν έρχονται τελικά...</div>
<div style="color: #222222; font-family: arial; font-size: small;">
Κατάλαβες;</div>
<div style="color: #222222; font-family: arial; font-size: small;">
<br /></div>
<iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="//www.youtube.com/embed/qB9_lGm34bU" width="560"></iframe>
<div style="color: #222222; font-family: arial; font-size: small;">
<br /></div>
</div>
Fondeushttp://www.blogger.com/profile/08211329423790457847noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-4693044738880404231.post-9439212620106821782014-04-17T17:20:00.000+03:002014-04-17T17:21:37.509+03:00Λίγο ακόμα<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Είναι σκληρός μήνας ο Απρίλης. Μάλλον, όχι, όχι σκληρός - θα του προσέδιδε ένα κάποιο κύρος και δεν το αξίζει.<br />
<br />
Ο Απρίλης είναι τσόντα, δεν είναι μήνας. Είναι αυτή η αίθουσα αναμονής όπου σε καθίζουν με το ζόρι και σου λένε "θα έρθουμε σε λίγο" και έρχονται σε πολύ. Κάθεσαι με τις ώρες και περιμένεις κοιτώντας από διπλά τζάμια ανθρώπους να συνεννοούνται και τίποτα να μη λένε, γιατί δεν έχουν τι να πουν κατά βάση, όλα τείνουν στο "να τελειώνουμε.<br />
<br />
Ο Απρίλης είναι κρυφτό, δεν είναι μήνας. Είναι το "βγαίνω-δε βγαίνω" του ποδιού στο κατώφλι και το "μπαίνω-δε μπαίνω" του ίδιου ποδιού στη θάλασσα.<br />
<br />
Όχι, φίλε. Ο Απρίλης δεν είναι σκληρός. Σκληρός είναι ο Μάρτης. Ούτε όμορφος είναι. Όμορφος είναι ο Μάης. Ο Απρίλης είναι αυτό το τίποτα ανάμεσά τους, που η ζήλεια το κάνει να θέλει να μοιάσει και στους δύο και τελικά να μη μπορεί να μοιάσει σε κανέναν απ' τους δύο.<br />
<br />
Ο Απρίλης δεν υπάρχει παρά μόνο στους φόβους μας.<br />
<br />
Πώς να υπάρξει έτσι κι αλλιώς, όταν αρχίζει με την Πρωταπριλιά και τελειώνει με την Ανάσταση;...<br />
<br />
Στο ενδιάμεσο, βγαίνουμε-δε βγαίνουμε από την αίθουσα αναμονής.<br />
<br />
<iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="//www.youtube.com/embed/QC2waZtNs4w" width="420"></iframe>
</div>
Fondeushttp://www.blogger.com/profile/08211329423790457847noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4693044738880404231.post-39069535400073044992014-03-27T17:59:00.001+02:002014-03-27T18:02:16.550+02:00Όταν βγάζεις τα χέρια απ' τις τσέπες<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="color: #222222; font-family: arial; font-size: small;">
Θυμάσαι πόσο απαξιωτικά μιλούσες για τις αγκαλιές που κουμπώνουν τέλεια;</div>
<div style="color: #222222; font-family: arial; font-size: small;">
<br /></div>
<div style="color: #222222; font-family: arial; font-size: small;">
Καθισμένη σε μια καρέκλα, ισορροπώντας στα πίσω πόδια της και με τα χέρια στις τσέπες, κοιτούσες το ταβάνι (ή τον ουρανό, δεν ξέρω, πάντως κάτι που ήταν ψηλότερα από μας, εμάς ποτέ δεν καταδεχόσουν να μας κοιτάξεις στα μάτια) και αναρρωτιώσουν σαν 10χρονο κοριτσάκι που κάνει κούνια. </div>
<div style="color: #222222; font-family: arial; font-size: small;">
<br /></div>
<div style="color: #222222; font-family: arial; font-size: small;">
"Και τι είναι οι αγκαλιές για να εφαρμόζουν τέλεια; Ρούχα αφόρετα; Ή συναρμολογούμενα έπιπλα του ΙΚΕΑ; Και τι θα πει τέλεια; Πώς ορίζεται το τέλεια; Μαλακίες!"</div>
<div style="color: #222222; font-family: arial; font-size: small;">
<br /></div>
<div style="color: #222222; font-family: arial; font-size: small;">
Δαγκώναμε τα χείλια μας, αλλά η οργή ξέφευγε απ'τα ρουθούνια και θέλαμε να σου δώσουμε μια σπρωξιά να φύγεις μαζί με την καρέκλα και τα πισινά και τα μπροστινά της πόδια και να δεις καλύτερα το ταβάνι, φάτσα κάρτα, να σου εξηγήσει για τις αγκαλιές που κουμπώνουν τέλεια.</div>
<div style="color: #222222; font-family: arial; font-size: small;">
<br /></div>
<div style="color: #222222; font-family: arial; font-size: small;">
Κι εμείς το ταβάνι κοιτάζαμε νύχτες αξημέρωτες να μας εξηγήσει το ίδιο πράγμα, με διαφορετικά λόγια κάθε φορά, γιατί πονέσαμε τόσο απ'το "ξεκούμπωμα" και καμιά θεραπευτική αγωγή δεν έφερνε αποτέλεσμα, μόνο ο διάλογος με το ταβάνι.<br />
<br />
Εσύ αμετανόητη. Βέβαια, με τα χέρια στις τσέπες δεν ένιωσε κανείς τίποτα. Άσε που έρχονται και στιγμές που το ταβάνι θα 'ρθει να σε πλακώσει και θα του μιλήσεις θες δε θες...</div>
<div style="color: #222222; font-family: arial; font-size: small;">
<br /></div>
<div style="color: #222222; font-family: arial; font-size: small;">
Τα χρόνια πέρασαν -κατά πώς λέει και το κλισέ- πολύ πιο γρήγορα απ' ό,τι περιμέναμε. Χαθήκαμε συντονισμένα, γιατί πιστεύαμε -ακόμα τότε- στα άμπρα κατάμπρα και στις λογιών λογιών μαγείες. Πιστεύαμε και ότι θα ξανασυναντηθούμε, ανεξάρτητα αν το θέλαμε.</div>
<div style="color: #222222; font-family: arial; font-size: small;">
<br /></div>
<div style="color: #222222; font-family: arial; font-size: small;">
Σε πέτυχα σ' ένα μπαρ, πίσω από ένα άδειο ποτήρι, το νούμερο 5 θα 'ταν, έβαζα και στοίχημα. Είχες τα χέρια απλωμένα στο γύψο και κολλάρο στο λαιμό. Δε μπορούσες ούτε να στρίψεις, ούτε να κοιτάξεις ψηλά . Μπήκα μέσα από τη μπάρα, μόνο και μόνο για να κοιταχτούμε στα μάτια, τώρα που δε μπορούσες να το αποφύγεις. </div>
<div style="color: #222222; font-family: arial; font-size: small;">
<br /></div>
<div style="color: #222222; font-family: arial; font-size: small;">
Δεν κύλησε δάκρυ - τελικά δεν ξέρω τι πονάει περισσότερο, τα δάκρυα που δεν κύλησαν ή οι τέλειες αγκαλιές που ξεκούμπωσαν.</div>
<div style="color: #222222; font-family: arial; font-size: small;">
<br /></div>
<div style="color: #222222; font-family: arial; font-size: small;">
Μόνο ψέλλισες:</div>
<div style="color: #222222; font-family: arial; font-size: small;">
- Γιατί δε με σπρώξατε ποτέ;</div>
<div style="color: #222222; font-family: arial; font-size: small;">
<br /></div>
<div style="color: #222222; font-family: arial; font-size: small;">
Σ' αγκάλιασα και χαλάλι το ξεκούμπωμα.</div>
<div style="color: #222222; font-family: arial; font-size: small;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="//www.youtube.com/embed/Q-ixB-NxP74" width="420"></iframe>
</div>
<div style="color: #222222; font-family: arial; font-size: small;">
<br /></div>
</div>
Fondeushttp://www.blogger.com/profile/08211329423790457847noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-4693044738880404231.post-19143352053299317642014-03-22T14:38:00.001+02:002014-03-22T14:38:29.478+02:00Εραστής της στιγμής<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Δεν ξέρω αν είναι ποίηση, πίνακας ζωγραφικής, μελωδία ή οτιδήποτε άλλο τέτοιο και τελοσπάντων έχω βαρεθεί τις παρομοιώσεις, γιατί το ποδόσφαιρο είναι αυτό που είναι χωρίς δεύτερα και τρίτα νοήματα και αναλύσεις.<br />
<br />
Και στα λέω μπερδεμένα επειδή είμαι μπερδεμένος - χρόνια τώρα. Γιατί αγαπώ παράφορα το "ομαδικό ποδόσφαιρο", το συλλογικό ρε παιδί μου, που είναι όλοι μια κοινή αναπνοή, παίζουν δεν παίζουν καλά. Είτε είναι η Σοβιετική Ένωση του '86 και η Μπαρτσελόνα του Γκουαρντιόλα, είτε η Ελλάδα του 2004 και η Λίβερπουλ στην Κωνσταντινούπολη. Είτε είναι μια καλοκουρδισμένη μηχανή που βρίσκεται με κλειστά μάτια στο γήπεδο, είτε 11 κατσαπλιάδες που δίνουν και οι 11 την ψυχή τους για την πραγματοποίηση του ονείρου.<br />
<br />
Όσο κι αν αγαπώ όμως τη συλλογικότητα και την αποθέωσή της στο άθλημα, έρχονται στιγμές που την απατώ, για τα μάτια μια στιγμής. Μια στιγμής, που την προσφέρει πάντα ο ένας. Ο μοναδικός. Αυτός που κάνει τη διαφορά. Αυτός που είναι προορισμένος για να προσφέρει αυτή τη στιγμή.<br />
<br />
Μπορεί να είναι ο αδύναμος κρίκος 89 λεπτά, μπορεί να είναι κι ο ηγέτης.<br />
Μπορεί να είναι η κινητήρια δύναμη για τους υπόλοιπους 10, μπορεί να είναι και το βαρίδι.<br />
<br />
Κι όσο είναι αδύναμος κρίκος και βαρίδι, αγαπάς την ομαδικότητα και την κοινή αναπνοή.<br />
Αλλά έρχεται η πουτάνα η στιγμή και σου κλείνει παράνομο ραντεβού για δευτερόλεπτα και συνειδητοποιείς ότι αυτός είναι ο έρωτας.<br />
<br />
Γιατί στο τέλος, η στιγμή θα μείνει.<br />
<br />
Η στιγμή που ο Αντρέα Πίρλο στέλνει τηλεκατευθυνόμενα τη μπάλα με φάουλ στο γάμα.<br />
<br />
Είναι παλαιάς κοπής ποδοσφαιριστής. Απ' αυτούς που παίρνουν το "χρίσμα" χωρίς να το καταλάβει κανείς, όπως όταν σου δίνουν τα λόγια του ξεματιάσματος τη Μεγάλη Παρασκευή. Κι επειδή είναι παλαιάς κοπής, είναι απ' αυτούς τους προορισμένους για τη στιγμή.<br />
<br />
Κι όσο κι αν θέλω να κοροϊδεύομαι με τα total football, είμαι κι εγώ παλαιάς κοπής εραστής του ποδοσφαίρου.<br />
<br />
<div style="text-align: center;">
<img src="http://s1.reutersmedia.net/resources/r/?m=02&d=20140320&t=2&i=867062395&w=580&fh=&fw=&ll=&pl=&r=CDEEA2J1OBK00" /></div>
<br /></div>
Fondeushttp://www.blogger.com/profile/08211329423790457847noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4693044738880404231.post-76154913506948784932014-03-14T18:28:00.001+02:002014-03-14T18:30:10.761+02:00Συναισθημoticon<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
- Τώρα που ανοίγει ο καιρός να βγαίνουμε περισσότερο.<br />
- Άνοιγμα παρένθεσης, λατινικό ύψιλον, κλείσιμο παρένθεσης.<br />
- Να περπατάμε.<br />
- Άνω κάτω τελεία, κλείσιμο παρένθεσης.<br />
- Να αρχίσεις να βάζεις και τα φορέματά σου τα ανοιξιάτικα που σου πάνε.<br />
- Ελληνικό ερωτηματικό, κλείσιμο παρένθεσης.<br />
- Και να τρώμε παγωτό στο δρόμο, αν και πάντα γίνεσαι χάλια...<br />
- Άνω κάτω τελεία, λατινικό ντι.<br />
- Να παίρνουμε και τα ποδήλατά μας.<br />
- Άνω κάτω τελεία, αστερίσκος.<br />
- Μ' αγαπάς ρε καθόλου;<br />
- Μικρότερο του τρία.<br />
<br />
<iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="//www.youtube.com/embed/59LhxrbUq4s" width="420"></iframe>
</div>
Fondeushttp://www.blogger.com/profile/08211329423790457847noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-4693044738880404231.post-14898327630800687052014-03-01T17:12:00.001+02:002014-03-01T17:14:33.227+02:00Πέντε και<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Κάτι τέτοιες βροχερές μέρες είναι που δεν αφήνω το ρημάδι το μυαλό να κουλουριαστεί και να χωθεί σε ντουλάπια, σκεπάσματα και σκοτεινές γωνίες. Το κρατάω με το ζόρι στα κατώφλια μη μου χαθεί και μετά δε συμμαζεύεται.<br />
<br />
Κάτι τέτοιες μέρες το χρειάζομαι, τώρα που είναι ακόμα ακμαίο κι έχει μέταλλο αιχμηρό, να μου ξεκλειδώνει τ' αγαπημένα μου παράθυρα και να κλειδώνει τα "πέρα δωμάτια" που φοβάμαι να μπω.<br />
<br />
Κάτι τέτοιες μέρες βροχερές είναι που το νερό μου ανοίγει την όρεξη γι' ακόμα περισσότερο νερό. Για θάλασσες νερό.<br />
<br />
Πεθύμησα ένα συννεφιασμένο αυγουστιάτικο μεσημεροαπόγευμα στη Μάνη. Στη Μάνη, όπου οι Αύγουστοι λιώνουν και τα λιθάρια. Πεθύμησα αυτή την ώρα - πέντε και - να 'χει προλάβει να κρυφτεί ο ήλιος πριν να βασιλέψει. Λίγα σύννεφα, ίσα να σε κοροϊδεύουν ότι έρχεται μπουρινάκι, που δεν έρχεται ποτέ. Μόνον η προσμονή του σου αφήνει την αίσθηση της ήσυχης κουφόβρασης.<br />
<br />
Η ωραιότερη ώρα.<br />
<br />
Κι ύστερα τάβλι. Κλειστό. Και ντάκα ντούκα τα χέρια επάνω. Όχι τα πούλια.<br />
Καφές στις οχτώ. Παραγοντικός.<br />
Κι αύριο πάλι σαράντα θα χει το γαμημένο, μην ξυπνήσουμε στις δώδεκα πάλι - τόσες φορές τα ίδια, στη μία θα ξυπνήσουμε έτσι κι αλλιώς.<br />
<br />
Ας έχει όσο θέλει, στις δώδεκα, στη μία, στις τρεις... Ας έχει και σαραντατέσσερις.<br />
Λιγάκι συννεφιά μπορεί να 'χει στις πέντε και;<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://3.bp.blogspot.com/-R-E9a4hn-sY/UxH4qg3BnyI/AAAAAAAACDQ/q_PAPa7bAJU/s1600/pic.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://3.bp.blogspot.com/-R-E9a4hn-sY/UxH4qg3BnyI/AAAAAAAACDQ/q_PAPa7bAJU/s1600/pic.jpg" height="240" width="320" /></a></div>
<br />
<br /></div>
Fondeushttp://www.blogger.com/profile/08211329423790457847noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4693044738880404231.post-9472914451187294072014-02-23T18:46:00.000+02:002014-02-23T18:47:19.978+02:00The old folks don't talk much<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: center;">
Οι ρίζες του δέντρου που κρατάει την κούνια μας, </div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
είναι τόσο βαθιές που μπορεί και να περνούν τα σύνορα.</div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
Άμα σε σπρώξω μ' όλη μου τη δύναμη,</div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
υποσχέσου μου ότι θα βρεθείς τόσο μπροστά</div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
- όπου φτάνει το μάτι -</div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
για να δεις πώς θα ζούμε σε μερικά χρόνια.</div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
Μην το φοβάσαι το δέντρο, ούτε τα σκοινιά.</div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
Αυτούς που σε σπρώχνουν να φοβάσαι.</div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://3.bp.blogspot.com/-tltJjhXD5DU/Uwok8zQt_VI/AAAAAAAACC8/BaAHstynRZY/s1600/00202482.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://3.bp.blogspot.com/-tltJjhXD5DU/Uwok8zQt_VI/AAAAAAAACC8/BaAHstynRZY/s1600/00202482.jpg" height="305" width="320" /></a></div>
<br />
<br /></div>
Fondeushttp://www.blogger.com/profile/08211329423790457847noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4693044738880404231.post-7656688784455003182014-02-13T19:37:00.002+02:002014-02-13T19:39:04.602+02:00Και άλλα τέτοια αισιόδοξα<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Κάποιοι βάψανε τον απέναντι τοίχο γαλάζιο<br />
<br />
και νομίσανε θα μας κοροϊδέψουνε ότι<br />
<br />
- τάχα μου -<br />
<br />
είναι ουρανός<br />
<br />
- και ορίζοντας και θάλασσα και άλλα τέτοια αισιόδοξα.<br />
<br />
Αφήστε...<br />
<br />
Ξέρουμε πού να χτυπήσουμε τα κεφάλια μας,<br />
<br />
όταν έρθει η ώρα να μετανιώσουμε<br />
<br />
που δε φχαριστηθήκαμε τον ουρανό.<br />
<br />
<br />
<iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="//www.youtube.com/embed/DYC7S1kEhVg" width="420"></iframe>
</div>
Fondeushttp://www.blogger.com/profile/08211329423790457847noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4693044738880404231.post-75053465800471254852014-02-09T17:16:00.000+02:002014-02-09T17:16:28.983+02:00Κατά τ' άλλα μια χαρά επικοινωνούμε<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Όλα αυτά τα σημειώματα που σου άφηνα κάτω από την πόρτα<br />
<br />
κι εσύ τα πέταγες στη λεκάνη της τουαλέτας χωρίς να τα διαβάζεις,<br />
<br />
έγραφαν το ίδιο πράγμα.<br />
<br />
Διακόσια τόσα σημειώματα με την ίδια φράση.<br />
<br />
"Καμιά Κυριακή δεν είναι μελαγχολικότερη απ' οποιαδήποτε άλλη"<br />
<br />
<br />
<iframe frameborder="0" height="180" src="//www.mixcloud.com/widget/iframe/?feed=http%3A%2F%2Fwww.mixcloud.com%2Ffondeus%2Fwhispers-in-retropolis%2F&embed_type=widget_standard&embed_uuid=e65749a1-64ae-499f-a495-fbec5bfae2be&hide_tracklist=1&hide_cover=1" width="660"></iframe><br />
<div style="clear: both; height: 3px; width: 652px;">
</div>
<div style="color: #999999; display: block; font-family: Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 12px; margin: 0px; padding: 3px 4px; width: 652px;">
<a href="http://www.mixcloud.com/fondeus/whispers-in-retropolis/?utm_source=widget&amp;utm_medium=web&amp;utm_campaign=base_links&amp;utm_term=resource_link" style="color: grey; font-weight: bold;" target="_blank">Whispers In Retropolis</a> by <a href="http://www.mixcloud.com/fondeus/?utm_source=widget&amp;utm_medium=web&amp;utm_campaign=base_links&amp;utm_term=profile_link" style="color: grey; font-weight: bold;" target="_blank">Fondeus</a> on <a href="http://www.mixcloud.com/?utm_source=widget&utm_medium=web&utm_campaign=base_links&utm_term=homepage_link" style="color: grey; font-weight: bold;" target="_blank"> Mixcloud</a></div>
<div style="clear: both; height: 3px; width: 652px;">
</div>
<br />
<br />
<br /></div>
Fondeushttp://www.blogger.com/profile/08211329423790457847noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4693044738880404231.post-64227341022714496322014-02-05T18:55:00.004+02:002014-02-05T19:00:15.945+02:00Σε βλέπω, ακόμα, στο ποτήρι μου<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: left;" trbidi="on">
<div trbidi="on">
<span style="color: #222222; font-family: arial;">"Είσαι υπερβολικά δοτική", της είπε κάποιος. "Είν' ανυπόφορο αυτό!"</span><br />
<div>
<br /></div>
</div>
<div style="text-align: left;">
<span style="color: #222222; font-family: arial;">"Με πνίγεις", "Δεν αντέχω να αισθάνομαι ότι έχω απέναντί μου μια σκλάβα".</span></div>
</div>
<div style="color: #222222; font-family: arial; text-align: left;">
<br /></div>
<div style="color: #222222; font-family: arial; text-align: left;">
Κι εκείνη, που ξόδεψε τόνους μελάνι για να γράφει αυτά που νιώθει, δεν είχε τη δύναμη να βάλει μια σταλιά για την τελεία. </div>
<div style="color: #222222; font-family: arial; text-align: left;">
<br /></div>
<div style="color: #222222; font-family: arial; text-align: left;">
Νύχτα είναι, σου λέει, θα περάσει. </div>
<div style="color: #222222; font-family: arial; text-align: left;">
<br /></div>
<div style="color: #222222; font-family: arial; text-align: left;">
"Τόσες και τόσες νύχτες μια χαρά δεν περάσανε; Πάθαμε τίποτα; Τι; Επειδή το σώμα δεν ισιώνει ούτε ξάπλα; Σιγά... Ή μήπως είναι τόσο τραγικό που έχω σπάσει όλα τα ποτήρια με τα ίδια μου τα χέρια όταν αδειάζουν από τα ποτά; Ποτήρια είναι, γυαλιά. Εγώ θα φύγω, αυτά θα μείνουν... Δάκρυα;... Δηλαδή; Τι; Ποιος δεν κλαίει; Κάποιοι κλαίμε λίγο παραπάνω. Δυο-τρεις-πέντε-δέκα ώρες παραπάνω, μέχρι να στεγνώσουνε οι απλωμένες οι φλέβες μας στο μπαλκόνι ή να τζαμώσουν τα μάτια μας. Σιγά... </div>
<div style="color: #222222; font-family: arial; text-align: left;">
Ευκολοκατάπιοτες είναι κι οι προσβολές και οι πίκρες και τα δηλητήρια και η τσαλακωμένη αξιοπρέπεια στη γωνιά παρέα με τις κατσαρίδες και τα άλουστα μαλλιά που σκουπίζουν τα πατώματα και τα κλάματα -τα είπα τα κλάματα; α... όχι δάκρυα είπα... ναι, δεν είναι το ίδιο- και οι αϋπνίες που θες να κοιμηθείς για να ξεφύγεις από την πραγματικότητα αλλά που δεν κοιμάσαι. </div>
<div style="color: #222222; font-family: arial; text-align: left;">
Και πήγε τρεις και μισή και δεν έχω να πιω."</div>
<div style="color: #222222; font-family: arial; text-align: left;">
<br /></div>
<div style="color: #222222; font-family: arial; text-align: left;">
Μια γαμημένη τελεία είναι κοπέλα μου. </div>
<div style="color: #222222; font-family: arial; text-align: left;">
(μην τη βάζεις, σε καταλαβαίνω)</div>
<div style="color: #222222; font-family: arial; text-align: left;">
<br /></div>
<div style="color: #222222; font-family: arial; text-align: left;">
ΥΓ: Τζένη Βάνου, είχες μεγάλο ειδικό βάρος για να 'σαι "ελαφριά".</div>
<div>
<br /></div>
<iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="//www.youtube.com/embed/g-0JeAmLqGQ" width="420"></iframe>
</div>
Fondeushttp://www.blogger.com/profile/08211329423790457847noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4693044738880404231.post-4728674125211316242014-01-31T18:46:00.000+02:002014-01-31T18:46:45.481+02:00Εγκυκλοπαιδική Καταδίωξη II. Αnother short movie. <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
- Υπάρχεις γιατί υπάρχω.<br />
- Λάθος. Υπάρχω γιατί υπάρχεις.<br />
- Δε βλέπω διαφορά...<br />
- Είσαι πεζός.<br />
- Είμαι πεζός.<br />
<br />
<iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="60" src="http://www.youtube.com/embed/x0URuWmHkNQ" width="420"></iframe><br />
- Δεν έχουμε ξεφύγει ακόμα.<br />
- Φοβάσαι;<br />
- Όχι. Απλά το επισημαίνω.<br />
- Άρα φοβάσαι.<br />
- Όχι σου είπα.<br />
- Επιμένεις.<br />
- Επιμένω γιατί επιμένεις.<br />
- Λάθος. Επιμένεις γιατί επιμένω.<br />
- Δε βλέπω διαφορά.<br />
- Είσαι χαζή.<br />
- Είμαι χαζή.<br />
<br />
<iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="60" src="http://www.youtube.com/embed/zTxBc_-XxmI" width="420"></iframe><br />
- Φτάσαμε;<br />
- Πού;<br />
- Δεν ξέρω.<br />
- Όχι ακόμα.<br />
- Κοντεύουμε;<br />
- Πάντα.<br />
<br />
<iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="60" src="http://www.youtube.com/embed/uYh6mLNlC40" width="420"></iframe><br />
- Είσαι άυπνη.<br />
- Είμαι άυπνη.<br />
- Φοβάσαι.<br />
- Είσαι παρανοϊκός.<br />
- Είμαι πεζός.<br />
<br />
<iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="60" src="http://www.youtube.com/embed/jkypyT24Qew" width="420"></iframe><br />
- Και μετά τι;<br />
- Έχεις άγχος.<br />
- Έχω άγχος.<br />
- Είσαι χαζή.<br />
- Μη μου εξηγείς.<br />
- Δε σου εξηγώ.<br />
- Υπάρχουμε γιατί υπάρχουν.<br />
- Λάθος. Υπάρχουν γιατί υπάρχουμε.<br />
<br />
<iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="60" src="http://www.youtube.com/embed/eBkcqgaxzFc" width="420"></iframe>
</div>Fondeushttp://www.blogger.com/profile/08211329423790457847noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4693044738880404231.post-49760628887635383922014-01-27T21:36:00.001+02:002014-03-01T16:49:52.406+02:00Να ξανάρθεις ρε ένα βράδυ <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Εκείνο το σκοτεινό και κρύο Ιανουάριο -μπορεί να ήταν και λανθάνων Μάρτης- ένα μαύρο παλτό περιέφερε το κάτωχρο και αποστεωμένο κορμί μου σε οικοδομικά τετράγωνα αμφιβόλου ρυμοτομικής ποιότητας, ερωτευμένο παράφορα με ένα ανεμοβρόχι που όμοιό του δεν είμαι σίγουρος ότι θα ξανασυναντήσω. Ένα ασπρόμαυρο πιόνι, με μια ιδέα κόκκινο βαθιά χωμένο στα μάτια -ίσα να ψιθυρίζει ότι υπάρχει- υποκινούμενο από τις δυνάμεις της φύσης, που ήταν ουσιαστικά μία δύναμη ενιαία και αδιαίρετη.<br />
<br />
Κλείστηκα ένα βράδυ σ' έναν τηλεφωνικό θάλαμο. Εκεί αποφάσισε το παλτό, εκεί έδωσε ραντεβού το ανεμοβρόχι. Κι εγώ τιμωρία, να γράψω 100 φορές τη λέξη "λυσσομανάω" όταν πάω σπίτι. Δεν είχα καν την ψευδαίσθηση ότι πετούσα, ότι είμαι σουπερήρωας.<br />
<br />
(Κανονικά θα έπρεπε να θυμάμαι τα πάντα με ανατριχιαστικές λεπτομέρειες,<br />
αλλά θα ήταν άχρηστη πληροφορία)<br />
<br />
Το παλτό μου δεν είχε ποτέ ψιλά. Μόνο μικρά ανεμοβρόχινα φιλιά από τα φευγαλέα ραντεβού.<br />
<br />
Δυο Σεντς. Ένα τηλεφώνημα.<br />
<br />
Στα λίγα δευτερόλεπτα που κατάφερα να ορίσω τον εαυτό μου, σου είπα<br />
<br />
"Μη φοβάσαι, έχουμε ο ένας τον άλλον"<br />
<br />
Έκλεισα.<br />
<br />
Ήθελα να πω "Φοβάμαι, έχω μόνο εσένα", αλλά δεν είχα παραπάνω σεντς...<br />
<br />
<iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="//www.youtube.com/embed/sy_dMzFr7t8" width="420"></iframe>
</div>
Fondeushttp://www.blogger.com/profile/08211329423790457847noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-4693044738880404231.post-52682074684701064382014-01-05T18:50:00.001+02:002014-01-05T18:56:53.486+02:00Astrud<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div>
Σου ραγίζει τις αν<span style="background-color: white;">αμνήσεις<span style="color: #666666; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 18px;">·</span> μ'ένα χάδι φευγαλέο.</span></div>
<div>
<br /></div>
<div>
Κι ύστερα σου ξύνει τις πιο βαθιές πληγές </div>
<div>
<br /></div>
<div>
μ' ένα φύσημα που μυρίζει θάλασσα</div>
<div>
<br /></div>
<div>
- μπορεί και ρούμι.<br />
<br />
Μαζεύει υπομονετικά<br />
<br />
σταγόνα σταγόνα<br />
<br />
κάθε δάκρυ απ'τις περασμένες σας ζωές<br />
<br />
και το θάβει μαζί με τα μαργαριτάρια στο βυθό.<br />
<br />
Σειρήνα<span style="color: #666666; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 18px;">·</span><span style="background-color: white;"> </span>ξεμακραίνει σε κάθε φωνήεν</div>
<div>
<br /></div>
<div>
τόσο -όσο, αυτό το λίγο όσο- </div>
<div>
<br /></div>
<div>
που να μην είναι κάλεσμα,</div>
<div>
<br /></div>
<div>
αλλά αντίο.</div>
<div>
<br /></div>
<div>
<iframe width="560" height="315" src="//www.youtube.com/embed/Z2N_4L3nCA4" frameborder="0" allowfullscreen></iframe></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
</div>Fondeushttp://www.blogger.com/profile/08211329423790457847noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4693044738880404231.post-32234482992777639652014-01-02T00:28:00.002+02:002014-01-02T00:28:27.295+02:00Μεταξουργείο 2014 - #1<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Χτες είδα στο όνειρό μου<br />
<div>
<br /></div>
<div>
ότι ήμουν ένα πακέτο τσιγάρα.</div>
<div>
<br /></div>
<div>
Μια κασετίνα.</div>
<div>
<br /></div>
<div>
Σκληρή, να μην εφαρμόζει σε τσέπες πουκαμίσων,</div>
<div>
<br /></div>
<div>
ούτε σε κωλότσεπες παντελονιών.</div>
<div>
<br /></div>
<div>
Με άφησες στο κομοδίνο.</div>
<div>
<br /></div>
<div>
Άνοιξα το πρωί να με δει ο ήλιος.</div>
<div>
<br /></div>
<div>
Έμεινα ανοιχτά ώσπου να νυχτώσει·υπερωρία.</div>
<div>
<br /></div>
<div>
Έμεινα ανοιχτά όλη τη νύχτα.</div>
<div>
<br /></div>
<div>
Διανυκτερεύουσα κασετίνα.</div>
<div>
<br /></div>
<div>
Ανοιχτή διαρκώς·</div>
<div>
<br /></div>
<div>
να παίζω γρατζουνισμένους Τσετ Μπέικερ</div>
<div>
<br /></div>
<div>
μέσα στα ντουμάνια.</div>
<div>
<br /></div>
<div>
Κι ύστερα με λιώσανε οι στίχοι,</div>
<div>
<br /></div>
<div>
Με μαλακώσανε</div>
<div>
<br /></div>
<div>
τόσο όσο χρειάζεται·</div>
<div>
<br /></div>
<div>
ίσα να εφαρμόζω στη μικρή σου τσέπη.</div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="//www.youtube.com/embed/fXZR4zxMDeA" width="420"></iframe>
<br /></div>
</div>
Fondeushttp://www.blogger.com/profile/08211329423790457847noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4693044738880404231.post-51773490763287987742013-12-29T17:51:00.002+02:002013-12-29T17:51:54.613+02:00Μεταξουργείο 2013 - #7<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Ξέρεις ότι δεν είναι δυνατό<br />
<br />
να κάτσουμε απέναντι ο ένας απ' τον άλλον.<br />
<br />
Οκλαδόν<span style="background-color: white; color: #444444; font-family: arial, sans-serif; font-size: x-small; line-height: 16px;">·</span> στο χαλί.<br />
<br />
Δε γίνεται.<br />
<br />
Θα κοιταζόμαστε σαν τ' αρπακτικά.<br />
<br />
Έτοιμοι να φάμε ο ένας τον άλλον<br />
<br />
με τα μάτια.<br />
<br />
Προτού προλάβουν<br />
<br />
να μας τραβήξουν το χαλί<br />
<br />
κάτω απ' τα σώματα<br />
<br />
και βρεθούμε - με το ανοιγόκλειμα του βλεφάρου -<br />
<br />
με πλάτες γυρισμένες.<br />
<br />
Eίδες; Δε γίνεται.<br />
<br />
<br />
<iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="//www.youtube.com/embed/2iz63ufoJlw" width="420"></iframe>
<br /></div>
Fondeushttp://www.blogger.com/profile/08211329423790457847noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4693044738880404231.post-45905224706141199472013-12-24T16:27:00.002+02:002013-12-24T16:27:32.205+02:00Μεταξουργείο 2013 - #6<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Κάποιo Χριστούγεννo έγινα καρτούν.<br />
<br />
Έζησα για μια βδομάδα<br />
<br />
στην οθόνη και τη φαντασία των παιδιών.<br />
<br />
Πίστεψα ότι θα ζήσω αιώνια.<br />
<br />
Παραμονή Πρωτοχρονιάς<br />
<br />
με πήραν χαμπάρι οι γονείς τους<br />
<br />
και με πόνταραν αβλεπί στο γιορτινό μπλακτζάκ τους.<br />
<br />
Όταν με ξαναμοίρασαν στα παιδιά,<br />
<br />
είχαν αρχίσει ήδη τα σχολεία<br />
<br />
κι από καρτούν είχα γίνει πια σχέδιο μονογραμμικό.<br />
<br />
Στα διαλείμματα και τις βαρετές ώρες των Αρχαίων.<br />
<br />
<iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="//www.youtube.com/embed/40tS5WB-j-c" width="420"></iframe><br />
<br />
<br />
<br />
<br /></div>
Fondeushttp://www.blogger.com/profile/08211329423790457847noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4693044738880404231.post-71854381928753330142013-12-18T19:26:00.004+02:002013-12-18T19:26:43.219+02:00Μεταξουργείο 2013 - #5<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Τα μπαλκόνια μας<br />
<br />
είναι πιασμένα στον ουρανό με μανταλάκια,<br />
<br />
είναι ποτισμένα με την υγρασία των ματιών μας,<br />
<br />
καταδικασμένα να μη στεγνώσουν όσο δεν ησυχάζουμε.<br />
<br />
Τα μπαλκόνια μας<br />
<br />
μιλούν μεταξύ τους τα βράδια που δε σηκώνουμε τα τηλέφωνα<br />
<br />
να πούμε ο ένας στον άλλον μια καληνύχτα.<br />
<br />
Φοράνε τα απλωμένα μας ρούχα και βγαίνουν ραντεβού.<br />
<br />
Όχι πολύ μακριά.<br />
<br />
Παίζουν μπουγέλο με τ' απόνερά μας.<br />
<br />
Παίζουν. Σκέτο.<br />
<br />
Τα μπαλκόνια μας<br />
<br />
αγγίζονται.<br />
<br />
Αγκαλιάζονται όταν λείπουμε και φιλιούνται όταν κοιμόμαστε.<br />
<br />
<br />
<iframe frameborder="0" height="180" src="//www.mixcloud.com/widget/iframe/?feed=http%3A%2F%2Fwww.mixcloud.com%2Ffondeus%2Fa-balcony-with-wings%2F&mini=&stylecolor=&hide_artwork=&embed_type=widget_standard&embed_uuid=0eea25d2-d636-4918-b5da-ba88da605362&hide_tracklist=&hide_cover=1&autoplay=" width="300"></iframe><br />
<div style="clear: both; height: 3px; width: 592px;">
</div>
<div style="color: #02a0c7; display: block; font-family: Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 12px; margin: 0; padding: 3px 4px; width: 300px;">
<a href="http://www.mixcloud.com/fondeus/a-balcony-with-wings/?utm_source=widget&utm_medium=web&utm_campaign=base_links&utm_term=resource_link" style="color: #02a0c7; font-weight: bold;" target="_blank">A balcony with wings...</a> by <a href="http://www.mixcloud.com/fondeus/?utm_source=widget&utm_medium=web&utm_campaign=base_links&utm_term=profile_link" style="color: #02a0c7; font-weight: bold;" target="_blank">Fondeus</a> on <a href="http://www.mixcloud.com/?utm_source=widget&utm_medium=web&utm_campaign=base_links&utm_term=homepage_link" style="color: #02a0c7; font-weight: bold;" target="_blank"> Mixcloud</a></div>
<div style="clear: both; height: 3px;">
</div>
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br /></div>
Fondeushttp://www.blogger.com/profile/08211329423790457847noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4693044738880404231.post-1199452397788208502013-12-12T20:44:00.003+02:002013-12-12T20:44:59.440+02:00Μεταξουργείο 2013 - #4<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Στολίσες μόνο τα παράθυρα και τις μπαλκονόπορτες.<br />
<br />
Με τούβλα.<br />
<br />
Μην τυχόν και σε προλάβουν.<br />
<br />
Πήρες κι έδεσες κόμπο<br />
<br />
"Σ'αυτήτηζωήφίλεείναιόποιοςπρολάβει"<br />
<br />
Άλλοι προλαβαίνουν διπλά και τρίδιπλα μερίδια<br />
<br />
απ' αυτά που -νομίζεις εσύ- σου αναλογούν.<br />
<br />
Κι αν σου αναλογεί το τίποτα<br />
<br />
-δικαιωματικά πάντα-<br />
<br />
σε περίπτωση που δεν το προλάβεις,<br />
<br />
πάρε το μηδέν.<br />
<br />
Όχι ότι θα πιάσεις γραμμή...<br />
<br />
Κανείς απ' αυτούς που άργησαν να πάρουν γραμμή τι συμβαίνει,<br />
<br />
δε βοηθήθηκε παίρνοντας το μηδέν.<br />
<br />
Τώρα, λοιπόν, που -νομίζεις εσύ πάντα- πήρες γραμμή τι γίνεται,<br />
<br />
το μόνο που έκανες ήταν να χτίσεις τις εξόδους.<br />
<br />
Καλό σου στόλισμα.<br />
<br />
Να σου πούμε και μπράβο.<br />
<br />
Αν σε προλάβουμε.<br />
<br />
<br />
<iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="//www.youtube.com/embed/xoK70mXp87c" width="560"></iframe>
<br />
<br />
<br /></div>
Fondeushttp://www.blogger.com/profile/08211329423790457847noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4693044738880404231.post-2522516383878742992013-12-07T13:07:00.000+02:002013-12-07T13:07:06.113+02:00Μεταξουργείο 2013 - #3<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: center;">
Τέσσερα οικοδομικά τετράγωνα</div>
<div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
</div>
<div>
<div style="text-align: center;">
είδαν το ίδιο όνειρο χτες βράδυ.</div>
</div>
<div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
</div>
<div>
<div style="text-align: center;">
Μαθητές σε τελευταία θρανία.</div>
</div>
<div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
</div>
<div>
<div style="text-align: center;">
Τετράδια με λιγότερες από 20 σελίδες</div>
</div>
<div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
</div>
<div>
<div style="text-align: center;">
και άξυστα μολύβια.</div>
</div>
<div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
</div>
<div>
<div style="text-align: center;">
Γράφουν αργά· μετρούν προσεκτικά·</div>
<div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
</div>
<div>
<div style="text-align: center;">
αποταμιεύουν λέξεις για το επόμενο μάθημα.</div>
</div>
<div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
</div>
<div>
<div style="text-align: center;">
Ο δάσκαλός έχει την πλάτη γυρισμένη.</div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
Δε γράφει στον πίνακα.</div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
Έχει τα χέρια στις τσέπες.</div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
Τους αγνοεί.</div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
Όταν ξύπνησαν, δεν υπήρχε σχολείο·</div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
μόνο δουλειά. </div>
</div>
<div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
</div>
<div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div>
<div style="text-align: center;">
<iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="//www.youtube.com/embed/wllCTyaMuNI" width="420"></iframe>
</div>
</div>
<div>
<br /></div>
</div>
</div>
</div>
Fondeushttp://www.blogger.com/profile/08211329423790457847noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4693044738880404231.post-74536489272534823972013-12-01T15:00:00.003+02:002013-12-01T15:00:42.354+02:00Μεταξουργείο 2013 - #2<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: center;">
Ήμασταν πάντοτε διχασμένοι.</div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
Οι μισοί πίστευαν ότι κάτω από την άσφαλτο υπήρχαν πετρελαιοπηγές.</div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
Οι άλλοι μισοί χρυσάφι.</div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
Κανείς δεν έσκαβε όμως.</div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
Μόνο ακονίζαμε τα ψυχροπολεμικά μας βλέμματα.</div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
Ο πρώτος που έσκαψε κρυφά μια νύχτα,</div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
βρήκε μόνο βρεγμένα καλώδια και σπασμένα τζάμια.</div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
Α... και την αξιοπρέπειά μας.</div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="//www.youtube.com/embed/E-s738XHV6Q" width="420"></iframe>
</div>
</div>
Fondeushttp://www.blogger.com/profile/08211329423790457847noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4693044738880404231.post-9880346906678040922013-11-29T19:55:00.003+02:002013-11-29T19:55:53.922+02:00Μεταξουργείο 2013 - #1<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Tα παιδιά αγαπούν τα αδέσποτα ζώα.<br />
<br />
Γι' αυτό, δεν ψάχνουν στα σκουπίδια για φαγητό.<br />
<br />
Ψάχνουν για παιχνίδια.<br />
<br />
<br />
<iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="//www.youtube.com/embed/ozNEdMcWZvQ" width="560"></iframe>
<br /></div>
Fondeushttp://www.blogger.com/profile/08211329423790457847noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4693044738880404231.post-7199953303553511412013-11-16T17:35:00.001+02:002013-11-16T17:43:23.459+02:00Και αύριο το πρωί...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div>
<div style="text-align: center;">
Τη νύχτα εκείνη απαγορεύτηκαν οι γεννήσεις.<br />
<br />
Όπως σε κάθε πανσέληνο.</div>
</div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div>
<div style="text-align: center;">
Δεν κουνιόταν φύλλο.</div>
</div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div>
<div style="text-align: center;">
Οι άνθρωποι υπνωτισμένοι. </div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
Τα όπλα ξάγρυπνα.</div>
</div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
Τα μόνα που ακούγονταν ήταν τα δάχτυλα που τρέμαν στις σκανδάλες,</div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
σαν τα δόντια που τρίζουνε στον ύπνο και στο κρύο. </div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
Σαν τα σφιγμένα δόντια των μανάδων<br />
<br />
που μετρούσαν τα δευτερόλεπτα με τις κλωτσιές των εμβρύων στην κοιλιά τους.</div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
Τη νύχτα εκείνη, που απαγορεύτηκαν οι γέννες,</div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
σφίχτηκε όλο το σύμπαν</div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
και φύτρωσε ένας άνθρωπος.</div>
<div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://2.bp.blogspot.com/-hp0YHsg27ps/UoeOJumL7CI/AAAAAAAACA0/4h6zF_1WmS8/s1600/Varanasi+full+monn+high+res-1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="500" src="http://2.bp.blogspot.com/-hp0YHsg27ps/UoeOJumL7CI/AAAAAAAACA0/4h6zF_1WmS8/s320/Varanasi+full+monn+high+res-1.jpg" width="500" /></a></div>
</div>
<div>
<br /></div>
<div>
Ευχαριστώ πολύ το Μάνο Φωτίου. Χωρίς τη φωτογραφία του δε θα τελείωνε ποτέ αυτό το ποίημα.<br />
<br /></div>
<div>
<br /></div>
</div>
Fondeushttp://www.blogger.com/profile/08211329423790457847noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4693044738880404231.post-28654022199823469962013-11-10T15:15:00.001+02:002013-11-10T15:15:25.100+02:00Πίσω μπετόν<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Είναι στριμωγμένος για τα καλά στα κάγκελα.<br />
<br />
Ρίγες κάθετες.<br />
<br />
Ρίγες οριζόντιες.<br />
<br />
Στην κοιλιά, στο στήθος, στο πρόσωπο.<br />
<br />
Είναι στριμωγμένος στα κάγκελα όσο ποτέ άλλοτε.<br />
<br />
Σκέφτεται.<br />
<br />
"Έχουνε σκουριάσει. Θέλουνε βάψιμο."<br />
<br />
<br />
<iframe width="420" height="315" src="//www.youtube.com/embed/0ao9VaJ3v9k" frameborder="0" allowfullscreen></iframe>
<br />
<br /></div>Fondeushttp://www.blogger.com/profile/08211329423790457847noreply@blogger.com0